Integratie: het missende puzzelstukje

Iets wat bijna al mijn cliënten vergaten te doen? Integreren! Beter gezegd: integratie van de zaken die zijn losgekomen tijdens hun zoektocht naar gezondheid.

Je kent ze wel, de Instagram influencers die worden betaald door bedrijven of zelfstandigen om hun diensten te promoten. De ene week gaan ze bij healer X, de andere week bij dokter Y enzovoort.

Wat niemand je vertelt: het feit dat alle zaken die je losmaakt of in beweging brengt, ook een plaatsje moeten krijgen. 

Bekijk het als een puzzel die je volledig door elkaar schudt. Als je al deze stukjes los naast elkaar ziet liggen heb je geen flauw idee wat het finaal eindresultaat zal voorstellen. Wanneer je daarentegen beetje per beetje deze puzzelstukjes begint te leggen, krijg je een beter overzicht van het totaalbeeld.

Bij genezing is dit exact hetzelfde. Zoveel mensen willen plankgas geven en NU een antwoord krijgen op hun vragen. 

• Dit kan, althans bij sommige mensen, deels worden verklaard door hun opvoeding: groeiden ze op in een huishouden waar 'neen' nooit werd uitgesproken? De kans is klein dat ze zichzelf pauze gaan gunnen. Ze willen zo snel mogelijk terug gezond worden, zonder pauze te nemen. Ze gaan op zoek naar dé coach of therapeut die hen geeft wat ze willen of ze volgen begeleiding bij meerdere coaches op hetzelfde moment.
• Onze maatschappij stimuleert dit 'quick fix' gedrag. Heb jij weet van een pauzeknop die je kan induwen? Eentje zonder het verliezen van je financiële zekerheid of job? Ik niet. Een van de enige uitwegen die tegenwoordig het meest toepasbaar is (jammer genoeg): gas blijven geven, crashen en met een burn-out of depressie eindigen. Een geforceerde pauzeknop dus.
• Een derde groep mensen die ik ontmoette waren de hardcore healers. Ik heb hier ook lang bij gehoord. Dit is de groep mensen die zo snel mogelijk doorheen dit proces willen gaan. Ze geven zichzelf geen ademruimte, ze blijven doorduwen. Jammer maar helaas, gezond worden werkt niet op deze manier. Vroeg of laat bots je tegen de muur en besef je: "ik heb nood aan een pauze, ik ben op".

Het beste wat je soms kan doen: niets, helemaal niets. 

Geen nieuwe healer, geen nieuwe coach, geen nieuwe dokter, geen nieuwe therapeut. Gewoon, even niets.

Op het moment dat je even de pauzeknop induwt, krijgt je lichaam (en geest) de tijd om op adem te komen. 

• Je kan voelen wat gevoeld hoort te worden

• Je kan zien wat gezien hoort te worden

• Je kan ervaren wat ervaren hoort te worden

Deze rustpauzes staan niet gelijk aan je leven op pauze zetten. Je kan perfect gaan werken, uitstapjes doen, het huishouden verderzetten... Het gaat hierbij letterlijk over geen extra zaken gaan losmaken of losweken. Het gaat over stilstaan op dit moment in je proces van helen.

Als je nog nooit eerder dit rustmoment inplande hoor ik je nu al denken: "onmogelijk!".  Voor veel mensen gaat dit namelijk gepaard met een diepgewortelde angst. 

Want, wat als we stilstaan? Wat als we onszelf niet meer 24/7 gaan verdoven of afleiden?

We zijn zo verslaafd aan dopamine omdat we onszelf hele tijd afleiden. Afleiden van de diepe pijn, diepe emoties, pijnlijke herinneringen, ... Wegkijken van de zaken die vragen om gezien te worden.

Want voelen (feel it to heal it), dat is extreem angstaanjagend. Iedereen reageert anders hierop, wat ik vaak zag waren de volgende zaken:

• Huidproblemen: opstoot van acné, eczeem, schilfertjes, ...
• Spijsverteringsklachten: maagpijn, opgezwollen buik, winderigheid, krampen, zure oprispingen, ...
• Extreme vermoeidheid
• Angsten, neerslachtigheid, depressie
• Pijn in het lichaam en stramme spieren
• ...

Zoals je ziet, soms kan dit heel hevig zijn. We leren dit ook niet aan in onze Westerse maatschappij. Wanneer we bovenstaande klachten ervaren, is de kans groter dat we een pilletje voorgeschreven krijgen dan dat we leren pauzeren en ons afvragen "wat probeert mijn lichaam me te zeggen?".  Ons lichaam weet altijd wat er aan de hand is, het geeft signalen maar wij leren deze niet te lezen. Een goed boek dat hierover praat: Wanneer je lichaam nee zegt van dr. Gabor Maté.

Wat ik altijd aanraad: zoek een goede psychotherapeut of psycholoog. Iemand die je na een tijdje kent en waar je steeds terecht kan als de emmer aan het overlopen is. Zij zijn getraind om jou te helpen integreren en zien ook in wanneer je lichaam even een rustmoment nodig heeft.

Wanneer we durven los te laten en op pauze duwen, dan begint alles te stromen. We gaan eerst door die laag die we niet willen voelen (de laag die we al jaren hebben weggeduwd). Maar daarna heeft die laag ademruimte gekregen. Die laag, die is geïntegreerd.

De grootste 'aha'-momenten of momenten van inzicht? Die gebeuren dan. De kracht van dat gevoel kan je niet omschrijven.

Je voelt het vuur in jou stromen, je voelt je aanwezig en alert, je voelt je sterker dan ooit, je voelt dat dit deeltje van jou een plekje kreeg. Hoe hevig de pijn en bijhorende zaken soms kunnen zijn, voor mij is dit gevoel nadien 1000x zo sterk en stimulerend. 

Deze lijn kan je niet alleen doortrekken voor verwerking van emoties, maar ook op vlak van voeding bijvoorbeeld.

Cliënten die bij mij kwamen en zeer kleine stapjes zetten, die bereikten veel meer dan mensen die snel-snel gezond wilden worden.

Het is voor mij snel duidelijk wie ik meerdere keren zal zien en wie na 1 à 2 sessies zal afhaken. Wanneer een cliënt aangaf tijdens het consult dat enkele actiepunten voldoende waren, wist ik meteen dat we samen vertrokken waren voor een traject van meerdere maanden.

Deze groep mensen bereikten ook altijd meer en betere resultaten. Resultaten die bleven. Waarom? Zij namen de tijd om te integreren en alles een plaatsje te geven.

Wanneer je bij een coach/therapeut/healer/... terecht komt die je belooft op 1-2-3 gezond te worden: loop snel weg.

Hoe diepgaander hoe klachten, hoe dieper de wortels. Een boom met grote wortels uit de grond halen doe je ook niet op 1-2-3, toch? Ja, dit kan met een industrieel toestel, maar dan blijf je achter met het immense gapend gat in de grond. 

Integratie is de sleutel tot genezing en tot verankering. 

De allerbelangrijkste tip die ik iedereen meegeef: genezen vraagt tijd, het is een marathon en geen sprint

Wil je iets delen met mij op basis van deze blogpost? Niet twijfelen, gewoon doen!